Wszystko jest względne

Panie i Panowie. Dziewczęta i chłopcy. Nadeszla wiekopomna chwiła... Święta zawitały. Zdecydowanie rozchwiały mnie do reszty. Gdzie się podziała opanowana, wszystko-mająca-w-swojej-mocnej-garści Gosia? Zdechła, mogłabym zacytować za Nastusią. I była by to prawda, uwierzcie mi. Bezsilność z powodu bezsilności dopadła mnie ze zdwojoną siłą, do tego stopnia, że siadłam i beczałam. Musiało to nastąpić. -Wiesz, tyle lat cię znam, to wręcz niesłychane, że ty mi płaczesz do słuchawki - usłyszałam. Pokochałam puste pudełko, jaki to luz psychiczny przyjąć do swego serca puste pudełko. Mniemam, iż męski świat jest znacznie łatwiejszy kiedy bezkarnie jest im wybaczane wszystko co pod owe pudełko można podciągnąć. Nieświadomie i ja nauczyłam się z niego korzystać, do tego stopnia, że własna rodzicielka zwraca mi uwagę, że nie jestem taka sama jak dawniej. Ale... O Świętach miało być. Czyli o tym, że znów nie jest tak jak bym chciała, żeby było. Trudno. Trójka dzieci, w tym dwi

Nocy mroczna, chwilą ledwieś, nie powstrzymasz dnia promieni, próżno trzymasz co nie twoje. POWSTAŃ ŻYCIE spośród cieni! I wy wstańcie, pędy żywe, w jamie smoczej pochowane! Niech nie zginie co od Boga, co ma Niebu być oddane. 14 stacja drogi krzyzowej. Jestem rozciągnięta jak masło na zbyt wielu kromkach.. (Tolkien) Nie wpadłam w depresje. Nie.. Dopadła mnie melancholia. Dobrze, że nie egzystencjalizm. Trwam w zawieszeniu i działam na zasadzie powtarzania czynności, wszelka własna inwencja twórcza aż boli, co nie znaczy że zmieniłam sie w zwierze. Czas ten pokazuje mi ile można pieszczochować sie z najmłodszym dzieckiem. Czas ten uczy mnie cierpliwości. Powracam do porzuconych sprzed ciąży atrakcji. Doceniam niezwykłe właściwości poduszki i kołdry we własnym łóżku, ich miekkość i delikatność to poezja dla mojego ciała. Uczę się walczyć z emocjami, tymi porywczymi. Kawa zaczęła mi znów smakować, zupełnie czarna i całkowicie nie słodka jak zawsze zresztą. I zrozumia