Wszystko jest względne

Sierpień. Wakacje. Oddech rozlewa się leniwie po moich płucach... Bez pośpiechu... Bez gonitwy... Bez czasu. Czas nie istnieje. Delektuje się nicością wakacji, zielenią, błogim płaczem, upałem i deszczem, godziną 10-siątą, albumami... Aktualnie moje imię brzmi Niechciejstwo. Nie chcę go wymieniać na nic innego. Nie chcę aby to odeszło.  Załączyła się we mnie tęsknota za tym, co przeminęło, za niewinnością, bezstroską i delikatnością, zamknięta w malutkich rączkach, w usteczkach ssących pierś, za bezzebnymi uroczymi uśmiechami... To jakaś katorga w połączeniu ze zdrowym rozsądkiem... Rozdarcie trawi moje serce i cale moje wnętrze, to konflikt tego, co w sercu oraz tego co w głowie. Patowa sytuacja. Matko, matko... Jakże tu żyć? Jak godzić to wszystko i iść prosta droga? 

Pianino oraz obrazy. Tak. Zdecydowanie to jest moje postanowienie na ten rok. Hmmm... Czekam na nową sypialnie. Własna. Tylko nasza! Pianino w kolorze czerni ze złotem... Ciche dźwięki klawiszy... Jak się nauczę grać? Nie nauczę sie, ot co! A obrazy... Rodzi się we mnie... Sama nie wiem co. Potrzeba. Wypowiedzenia się? Określenia się? Będę jak ta malarka z filmu "za jakie grzechy dobry Boże" haahhahahaah A póki co, pół godziny po rozpoczęciu nowego roku przywitałam go skręcona kostka! Spadłam ze schodów niosąc Agatę na balkon aby zobaczyc sylwestrowe fajerwerki! Z dnia na dzień jest lepiej. 366 dni. Co to będzie? Numer 1 już zaliczony!